ΤΡΑΠΕΖΑ ΧΡΟΝΟΥ Ή ΤΡΑΠΕΖΑ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Γονείς που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους και δύσκολα τα βγάζουν πέρα, συνταξιούχοι που πλήττουν με τον εξαντλητικό ελεύθερο χρόνο που έχουν στα χέρια τους, νέοι πτυχιούχοι, αλλά άνεργοι, που θέλουν να αποκτήσουν επαγγελματική εμπειρία, πολίτες που ζουν στα όρια της φτώχειας, αλλά και πολίτες που τα έχουν καταφέρει και βγάζουν περισσότερα από 50.000 ευρώ το χρόνο, γυναίκες και άνδρες θύματα κακοποίησης, γυναίκες και άνδρες μέσης ηλικίας που έχουν μεγαλώσει τα παιδιά τους και έχουν μια καλή δουλειά. Το πάρε-δώσε της Τράπεζας Χρόνου είναι για όλους. Είναι για όσους έχουν ανάγκη ανταλλαγής χωρίς να πληρώσουν φόρους, αλλά και για όσους χρειάζονται μια μεγάλη γειτονιά.
Πρόκειται για ένα δίκτυο ανταλλαγής υπηρεσιών που στοχεύει στην αλληλεγγύη ,την προσφορά και τον Εθελοντισμό. Η Τράπεζα Εθελοντικού Χρόνου ως μια μεσολαβητική Γραμματειακή υποστήριξη φέρνει σε επαφή τον Εθελοντή (άτομο ή ομάδα) μ' ένα άτομο ή Ομάδα που χρειάζεται βοήθεια. Η κεντρική μονάδα της τράπεζας χρεώνει και πιστώνει τον λογαριασμό χρόνου κάθε μέλους όπως μια τράπεζα κρατάει λογαριασμό των αναλήψεων και καταθέσεων. Στόχος της τράπεζας χρόνου είναι η αλληλεγγύη, η δημιουργία ενός κοινωνικού χώρου, όπου οι άνθρωποι θα αισθάνονται ασφαλείς και θα μπορούν να γνωρίζονται και να δικτυώνονται. Ένα από τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της εποχής είναι η μοναξιά. Γι αυτό γίνονται ομάδες ατόμων όπου γνωρίζονται τα άτομα μεταξύ τους και δραστηριοποιούνται.
Η τράπεζα εθελοντικού χρόνου έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για άτομα ή ομάδες ατόμων που έχουν ανάγκη από στήριξη αλλά και για να αξιοποιήσουν την διάθεση προσφοράς τους οι εθελοντές, άτομα που θέλουν να συνδράμουν το κοινωνικό έργο των οργανώσεων με παροχή υπηρεσιών προς περιθωριοποιημένες ομάδες ανθρώπων από εθελοντική βάση, σε διάφορα σημεία της Ελλάδας.
Οι Τράπεζες Χρόνου έχουν τις ρίζες τους στις ΗΠΑ, στις αρχές της δεκαετίας του 1980: εμπνευστής τους ήταν ο δρ Έντγκαρ Καν, ο οποίος θεωρούσε πως η οικονομία της αγοράς δεν μπορεί να φέρει εις πέρας «το πραγματικό έργο της κοινωνίας, που είναι να νοιάζεσαι, να αγαπάς, να είσαι πολίτης, γείτονας και άνθρωπος». Στη Βρετανία, οι τράπεζες χρόνου και γενικότερα τα σχήματα αντιπραγματισμού (έτσι ονομάζεται η άμεση ανταλλαγή μεταξύ ανθρώπων των προϊόντων και των υπηρεσιών που χρειάζονται χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος) έκαναν την πρώτη τους εμφάνιση την εποχή των σκληρών μέτρων της Θάτσερ και είναι γνωστά ως LΕΤS (Τοπικά Ανταλλακτικά Εμπορικά Συστήματα) - σήμερα λειτουργούν στη χώρα περισσότερα από 300. Ενεργές Τράπεζες χρόνου υπάρχουν σήμερα σε 26 χώρες.
Στην Ελλάδα, τράπεζα χρόνου λειτουργεί από το 2005, με πρωτοβουλία του Δικτύου Γυναικών Ευρώπης. Πρόκειται για ένα δίκτυο ανταλλαγής υπηρεσιών που υποστηρίζεται από το δικό του εσωτερικό «νόμισμα-χρόνο» ή «νόμισμα-εργασία». Για παράδειγμα, ένας γιατρός ή δικηγόρος που προσφέρει μία ώρα επαγγελματικών υπηρεσιών, δικαιούται μία ώρα άλλων υπηρεσιών, όπως βάψιμο, μαγείρεμα, φύλαξη ηλικιωμένου...
Αυτό που χρειάζεται στην Ελλάδα είναι να υπάρξει μία κεντρική δομή από τους τοπικούς δήμους. Οι δήμοι θα πρέπει να παίξουν το ρόλο του μεσολαβητή ανάμεσα στους πολίτες που θέλουν να προσφέρουν και στους πολίτες που χρειάζονται βοήθεια. Ο κάθε πολίτης να έχει το δικό του λογαριασμό και κάθε τέλους του χρόνου αναλόγως πόσες ώρες έχει προσφέρει να έχει τις ανάλογες φοροελαφρύνσεις από το κεντρικό κράτος είτε έκπτωση από τα δημοτικά τέλη. Με αυτό τον τρόπο θα δοθούν κίνητρα στους πολίτες να δηλώσουν συμμετοχή σε τέτοιο πρόγραμμα.
Η Ελλάδα του 2004 μας έδειξε πως οι Έλληνες θέλουν να προσφέρουν όταν υπάρχει δομή και οργάνωση και σε αυτό το σημείο θα πρέπει η πολιτεία να επικεντρώσει το ενδιαφέρον της .